Sterre

01-06-2024

Mijn naam is Sterre en ik ben een Paso Fino paard met een bijzonder levensverhaal. Ik ben waarschijnlijk geboren in 2005 en heb een tijdlang meegedaan aan wedstrijden. Die tijd ligt nu ver achter me. Ik heb veel meegemaakt, zowel goede als slechte dingen, maar uiteindelijk heb ik mijn thuis gevonden.

Toen ik bij de Pippi’s familie kwam, zag ik er niet best uit. Mijn staart was helemaal kaalgevreten en ik had al veel veulens gehad. Ik werd gebracht in een gevaarlijke trailer helemaal van Bandabou met een spanband om de laadklep. Mijn verleden was zwaar; ik was mishandeld, mijn tong was bijna doormidden, en ik had veel littekens rond mijn neus en een kapotte heup, waardoor ik moeilijk achteruit kan lopen. Ondanks alles werd ik met open armen ontvangen.

Ik kwam hier niet zomaar; ik had een missie. Mijn nieuwe familie wilde dat ik zou helpen bij de speelmiddagen waar kinderen met rescue-dieren samenkomen. Dit klonk als een heel nieuw avontuur, en dat was het zeker. Al snel ontdekten ze dat ik drachtig was, en zo werd mijn dochter Lieve geboren. Zij is opgegroeid te midden van spelende kinderen en heeft net als ik een plekje in hun hart veroverd.

Die jaren waren geweldig. Ons huis was altijd vol met kinderen. Ze kwamen voor speelmiddagen, sleepovers, speurtochten en kinderfeestjes ook het Dierenhotel. Het was een vrolijke en levendige tijd, en ik genoot ervan om deel uit te maken van hun plezier. Lieve en ik waren altijd lief en geduldig met de kinderen. Het rescue center werd te groot en daarom kwam er in 2018 een einde aan deze periode, maar de mooie herinneringen blijven voor altijd bij ons.

Ondanks mijn littekens heb ik hier een gouden leven gekregen. Ik heb mijn rust gevonden en geniet van mijn oude dag. Lieve, mijn dochter, is nu de directrice hier geworden en zorgt goed voor alles. Ze is opgegroeid met de kinderen en heeft dezelfde liefde en zorg voor hen als ik altijd heb gehad.

Ik ben een rescue-paard, een overlever. Mijn verhaal begon in ellende, maar vond een gelukkige wending. Hier heb ik liefde, zorg en een thuis gevonden. En zo leef ik mijn dagen in vrede, omringd door degenen die om mij geven.

Toen Sterre in 2015 bij ons op de opvang kwam, leek ze op het eerste gezicht goed verzorgd te zijn (op het feit na dat ze te mager was en haar hoeven veel te lang waren). Later kwamen er steeds meer trauma’s naar boven. Ze had een brandmerk, grote littekens op haar benen, schudde vaak met haar hoofd (waarschijnlijk door stress), luchtzoog, had angst voor open ruimtes, raakte in paniek tijdens het rijden, en haar tong bleek bijna in twee stukken te zijn door het gebruik van verkeerde bitten in haar verleden.

Wat wil men met deze ‘trainingsmethode’ bereiken? Tijdens wedstrijden moet het paard de tong in de mond houden, maar bij veel paarden hangt deze naar buiten. Waarom? Omdat ze met een te scherp bit in de mond worden gereden. Ze proberen de drukkende pijn van het bit op het gevoelige tandvlees te verminderen door hun tong ertussen te hangen. Dat staat niet mooi. Dus wat doet de ‘trainer’? In plaats van een zachter bit te gebruiken, bindt hij de tong vast met ijzerdraad.

Dit is natuurlijk dierenleed eerste klas, en mede daarom krijgen onze paarden nooit een bit in.

Sterre is op 30 november 2015 bevallen van een merrieveulen, dat Lieve heet. Sterre is ontzettend trots op haar veulen. Na de bevalling bleef Sterre onrustig, ook tijdens het rijden. Onderzoek wees uit dat een stuk van haar heup was afgebroken, waardoor ze nooit meer bereden kan worden. Om deze reden zoeken wij voor Sterre een of meer afstandsbaasjes.

Sterre is inmiddels veel minder schuw geworden en moet alleen nog vaak wennen aan nieuwe mensen. Als ze je eenmaal vertrouwt, is ze superlief en komt ze altijd een kriebeltje of snack halen. Ze geniet ook van de wandelingen bij de St. Jorisbaai samen met haar paarden- en ezelvriendjes.

Ze blijft voor altijd samen met Lieve, want de band tussen moeder en dochter is veel te mooi om te breken!